به کودکان اغلب گفته می‌شود که در طول روز چه کاری انجام دهند، به کجا مراجعه کنند و چگونه رفتار کنند. و ما، به عنوان والدین و مراقبان، اغلب احساس مشغله زیاد داریم و خود را ملزم می دانیم که دائماً برکودکان خود نظارت کنیم.

اما والدین و فرزندان هر دو نیاز به استراحت در نقش‌های معمول خود دارند. برای کودکان مهم است که تا حدودی دنیای خود را کنترل کنند.

وقتی کودکان فرصت تصمیم گیری و افزایش استقلال را پیدا می‌کنند، می‌بینند که هویت شخصی آن‌ها مهم است. هنگامی که اطرافیان کودک به تفکرات و نظرهایش ارزش می‌بخشند موجب ایجاد اعتماد بنفش در کودک می‌شود.

در اینجا چند روش وجود دارد که می‌توانید به فرزندتان فرصت دهید تا به عنوان یک رهبر رشد کند.

در حین سفرهای کوتاه آرام باشید

همه ما در حال گردش به باغ وحش یا موزه‌ای بوده‌ایم که در آن والدین ما نقش وقت نگهدار را بازی می‌کردند. ما به فرزندان خود اطلاع می‌دهیم که چه موقع زمان رفتن به نمایشگاه بعدی است یا چه زمانی به خانه می‌رویم.

دفعه دیگر که یک سفر یک روزه با هم انجام دادید، به فرزندتان اجازه دهید تصمیم بگیرد که چه مدت را در هر منطقه بگذرانید. اگر کودک شما بیشتر به یک نمایشگاه علاقه مند است، خوب است که اجازه دهید از آنجا لذت ببرد تا زمانی که آماده حرکت باشد.

کاملاً آرامش بخش است که قدر زمان را در کنار فرزندتان بدانید بدون اینکه نگران باشید که اگر، چه چیزی را از دست خواهید داد.

قبل از اینکه عجله کنید، از خود بپرسید که چرا محدودیت‌های زمانی را اعمال می‌کنید. اگر دلیل مهمی برای عجله وجود ندارد، بگذارید او وقت نگهدار باشد.

اجازه دهید بازی کند

کودکان بازی را دوست دارند! این شامل بسیاری از فعالیت‌ها، مانند بازی دراماتیک (مانند خانه بازی)، ساخت، ایجاد، تعامل با طبیعت، بازی‌های رومیزی و موارد دیگر!

به فرزندتان اجازه دهید مسئولیت بازی خود را به عهده بگیرد. به او وقت برای بازی آزاد بدهید. از او بخواهید تصمیم بگیرد که چه کاری می‌خواهد انجام دهد، چگونه این کار را انجام دهد و با چه کسی می‌خواهد بازی کند.

هنگامی که کودک شما در حال بازی کردن یا خلق کردن است، قبل از اجرای مرزها، به او اجازه دهید در مورد “چرا”ی آن فکر کند و تصمیم بگیرد. به عنوان مثال، روزی، پسرم می‌خواست یک بازی رومیزی انجام دهد. در ابتدا شروع به توضیح تمام قوانین کردم و سعی کردم به او کمک کنم تا آن‌ها را دنبال کند، اما برای او سرگرم کننده نبود. او می‌خواست به شیوه دیگری بازی کند. من به جای اصرار بر بازی کردن طبق قوانین، رویکرد خود را تغییر دادم. به او اجازه دادم تا تصمیم بگیرد، گفتم: “بیا بازی را به روش تو امتحان کنیم. می‌توانی به من بیاموزی؟ ” اوقات خوبی داشتیم و باهم مشغول شده بودیم.

ایده‌های او را گسترش دهید

وقتی فرزندتان با شما صحبت می‌کند، سعی کنید صحبت‌های او را گسترش دهید، حتی اگر عجیب یا غیرواقعی به نظر برسد. اخیراً پسرم گفت: “کاش در یک عمارت زندگی می‌کردیم.” اولین غریزه من این بود که در مورد قدردانی و سپاسگزاری از آنچه که داریم با او صحبت کنم. اما جلوی خودم را گرفتم و در عوض پرسیدم: “اوه آره، در عمارت شما چه خواهد شد؟” وی در ادامه به بیان جزئیات ایده‌های خیالی خود برای این خانه‌ای که می‌خواست در آن زندگی کند، پرداخت. با اجازه دادن به کودکان برای برقراری ارتباط با ایده‌ها و کمک به آن‌ها در گسترش افکار، به کودکان در توسعه تفکر واگرا و ایجاد اعتمادبه‌نفس کمک می‌کنیم. همچنین تفکر خلاق آن‌ها را تشویق می‌کند، و احترام ما را به آن‌ها نشان می‌دهد. والدین همچنین می‌توانند از درگیری‌های غیرضروری جلوگیری کنند.

تمرین روش‌های مختلفی که به کودک شما احساس کنترل و استقلال در دنیای خود می‌دهد می‌تواند توانایی شمارا در یک رهبر خوب برای فرزندتان بودن زنده کند. پس از همه این‌ها، ما می‌توانیم از یک چرخش پیشرو استفاده کنیم – و از رهبر پیروی کنیم.

منبع: naeyc